Մեծ մասամբ հնացած, բայց դեռ օգտագործվող, ի կապի նշանակություններն են [ԺԲԲ1969::2.294-296]`
դեպի – ի հավերժություն,
մինչեւ – ի մահ (ցմահ),
մատուցում – [վերադարձրու] ի տեր,
միջոց – [օրհնյա] ի տեր,
հայցականով գործիական – ի ձայն <երաժշտական գործիքի>,
հայցականով տրական – [հեթանոսությունից] ի քրիստոնեություն [ածեց],
հայցականով կամ տրականով ներգոյական – ի սիրտ, ի ծոց,
հպատակ – ի վնաս, ի կարգս,
որպես – ի պատասխան:
Ի կապը զգալի քանակով կայուն կապակցություններ է կազմում, որոնք ունեն յուրահատուկ, ինքնություն (բաղադրիչ խնդրից անկախ եւ տարբեր) նշանակություն` ի բարին կատարել, ի բաց առյալ, ի գետ լինել, ի խնդիր, ևն: Սրանցից յուրաքանչյուրը համապատասխան (բերված օրինակներում հիմնականում` բայական) իմաստույթ է:
--
[ԺՀԲ1969] Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, հ.1-4. ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն, Ե., 1969-1980։
Kommentare